Χειροτεχνία από δισκέτες

Κάνοντας τσάντες από δισκέτες, τους έβαζαν σαν κάτοχοι ποτηριών, γύρισαν τους μεταλλικούς πυρήνες των μαγνητικών δίσκων σε μέρη για το διοικητικό ταμπούρ και χρησιμοποιούσαν τους μαγνητικούς δίσκους αντί για φίλτρα φωτός για να δουν τον ήλιο. Σχετικά με ό, τι συνέβη σε μένα όταν η τέχνη και η γοητεία συναντήθηκαν στο κεφάλι μου και γράφτηκαν σε αυτό το post.

Μου αρέσει να ζωγραφίζω. Έχω πάρα πολλούς δείκτες, στυλό και μολύβια και σε κάποιο σημείο συνειδητοποίησα ότι δεν θα έχω αρκετές συμβατικές κασέτες και μολύβια, που είναι πολλά σε είδη γραφείου. Ήθελα κάτι δικό μου και προσαρμοσμένο στις ανάγκες μου. Όλα ξεκίνησαν όταν διάβασα μια θέση στον hacker της ζωής σχετικά με τη βάση για στυλό από δισκέτες. Αυτό γίνεται πολύ απλά - λαμβάνονται πέντε δισκέτες και αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους με δακτυλίους. Βελτιώ το κύκλωμα και δεν τα ζευγαρώσω, αλλά τα κολλημένα μαζί. Η βάση που κατασκευάστηκε με τη μέθοδο αυτή τροποποιήθηκε αργότερα προσθέτοντας ένα καπάκι σε μια κολλητική ταινία σε ένα κουτί για γόμες.

Μια στάση δεν ήταν αρκετή και έκανα ένα άλλο, αντικαθιστώντας τη δισκέτα με CD, αυτή η αυξημένη σταθερότητα και αυτό φαίνεται καλό. Αργότερα, έκανα άλλη στάση σύμφωνα με την παλιά μέθοδο και την κολλησα στο νέο, προσθέτοντας επιπρόσθετα και πολλά διαμερίσματα από τις ίδιες δισκέτες μέσα. Επί δύο χρόνια, με υπηρετεί πιστά στο τραπέζι.

Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, και τότε άρχισα να φτιάχνω περισσότερα σουβέρ. Ένα άλλο CD προστέθηκε στο CD, το οποίο πυκνώθηκε στον πυθμένα, το έκανε όμορφο από το κάτω μέρος και βελτίωσε περαιτέρω τη σταθερότητα. Ένα κομμάτι χαρτί τοποθετήθηκε μεταξύ των δίσκων έτσι ώστε τίποτα να μην έπεφτε στο κέντρο της "τηγανίτας". Για να συνδέσετε τα περίπτερα μεταξύ τους, κομμάτι του δίσκου αποκόπηκε και στις δύο πλευρές. Στη συνέχεια, αμέσως έκοψα τη γωνία του δίσκου και δεν χρησιμοποίησα επιπλέον δισκέτες για να συνδέσω τα δύο περίπτερα, και τα έκανα αμέσως να συνδεθούν, ο τοίχος ανάμεσα στα κουτιά ήταν δύο κοινά. Τα χωρίσματα σχεδιάστηκαν για διαφορετικούς δείκτες, από παχύ έως λεπτό. Εδώ είναι ένα τρενάκι που αγκαλιάζει τώρα στο τραπέζι μου.

Σε μια γωνία, το μελάνι επιδεινώνεται λιγότερο και είναι πιο βολικό να τραβήξετε ραβδιά, εκτός από αυτά, μπορείτε να δείτε αμέσως το χρώμα ή το πάχος.

Τώρα σκέφτομαι πού να χρησιμοποιήσω τα παλιά sidyuki και τα μερίσματα, για τα οποία έχω συσσωρεύσει πολλά. Δεν κάνει το ίδιο το ταμπούρ;

Κάνει φορητούς υπολογιστές από παλιές δισκέτες και τις πουλάει σε ένα ηλεκτρονικό κατάστημα για $ 5 και $ 7, ανάλογα με τον αριθμό των σελίδων.

Φαίνεται αρκετά συμπαθητικός.