ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΈΝΑ ΜΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΆ ΠΑΠΆΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΉ ΤΟΥ 2018

Send

Κουτιά των έμπειρων περιστρεφόμενων παικτών κρύβουν πολλά μυστικά. Ίσως το κύριο είναι το πιασάρικο δόλωμα. Εκείνοι που προτιμούν οι επαγγελματίες στους ταμιευτήρες, στους οποίους πιστεύουν ιδιαίτερα. Κούπες, κλώστες, "καουτσούκ" - το καθένα έχει τα αγαπημένα του. Επιλέγονται πειραματικά, για χρόνια επιτυχίας και όχι πολύ ψάρεμα, μερικές φορές τυχαία.
Στο κουτί μου υπάρχουν επίσης "αγαπημένα" pikes και κούρνιες - δαγκωμένες, απρόσκοπτες στην εμφάνιση, αλλά σταθερά φέρνοντας τα ψάρια. Όχι όλοι οι ανεμιστήρες είναι έτοιμοι να βάλουν τα "workhorses" τους σε δημόσια προβολή, για διάφορους λόγους, αλλά δεν βλέπω κανένα πρόβλημα σε αυτό. Θα χαρώ αν τα αλιεύματα σας μετά την ανάγνωση του άρθρου γίνουν μεγαλύτερα.

Παλιές παππούδες

Έμεινε κάτω από το θόλο του αχυρώνα για δέκα χρόνια χωρίς προσοχή. Από την στιγμή που πέθανε ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του σπιτιού. Σύμφωνα με τους γείτονες, ο παππούς αγαπούσε να ψαρεύει. Κατά λάθος έπεσα σε αυτό όταν καθαρίζω την αυλή από διάφορα σκουπίδια. Σκουριασμένο, λεπτό, πρωτόγονο σχήμα, με αμβλύ τσάι, μου έμοιαζε τελείως απελπιστική. Σχεδόν το έριξα στα σκουπίδια, αλλά κάτι σταμάτησε την τελευταία στιγμή. Ψάρεμα ψαρέματος; Ή φυσική περιέργεια; Ίσως. Έτσι, τα στολίδια "εγκαταστάθηκαν" στο μεγαλύτερο τμήμα του κιβωτίου μου.

Και μια φορά, στην επόμενη "αναθεώρηση" των δελεαστών, αποφάσισα να φέρω στο μυαλό το απλό κομμάτι σιδήρου. Κατ 'αρχάς αφαιρούσε στρώμα σκουριάς από λεπτό σμυριδόχαρτο και έπειτα με οδοντόκρεμα και βούρτσα καθαρίζει την επιφάνεια σε λαμπερή λάμψη, το εξοπλίζει με νέους δακτυλίους τυλίγματος και ένα απότομο τριπλό άγκιστρο. Έβαλε ένα κόκκινο καμπρίκο στο τσάι. Το κουτάλι έχει αλλάξει. Τώρα παρέμεινε να το ελέγξουμε στη λίμνη.
Ποια ήταν η έκπληξή μου όταν κατά την πρώτη αλιεία το δόλωμα "τρώγεται" από επτά pikes! Το ελαφρύ του βάρος (10 g) και το σαρωτικό παιχνίδι, ασυνήθιστο για τον "ταλαντωτή", μια ταλάντευση από την μία πλευρά στην άλλη κάτω από την επιφάνεια, ήταν ιδανικά για ψάρεμα σε ρηχές περιοχές με παχιά. Στην ουσία δεν προσκολλήθηκε στο γρασίδι, αν και κάναμε την καλωδίωση αργή (ομοιόμορφη).
Και αυτό δεν ήταν ένα τυχαίο χτύπημα στο στόχο: Παίρνω ένα τσουγκράνα σε ένα κλώστη συνεχώς, σχεδόν σε κάθε μου sortie με μια κλώση. Ευχαριστώ τον παππού, ας ηρεμήσει η γη με ειρήνη!

Δόλωμα σιλικόνης

Στον ποταμό Chelbas, όπου αλιεύω πιο συχνά, ο ράφαλος συλλαμβάνεται κυρίως σε μικρό βάθος (1-2 m), κοντά σε καλάμια ή άλγη. Δυστυχώς, τα τελευταία δέκα χρόνια ο ποταμός έχει γίνει ρηχή και έντονα κατάφυτος. "Iron" δεν θα περάσετε παντού και όχι πάντα. Συνήθως το πιάσω νωρίς την άνοιξη και αργά το φθινόπωρο, όταν το χορτάρι βρίσκεται στο κατώτατο σημείο ή σε μέρη όπου το βάθος το επιτρέπει. Σε συνθήκες υπερβολικού ρηχό νερό, τα δολώματα σιλικόνης βοηθούν.

Για παθητικό λούτσικο, χρησιμοποιώ μεγάλη σιλικόνη χωρίς φορτίο. Εξοπλίζω τη δονητή ουρά με διπλό γάντζο με μακρύ βραχίονα. Το βάρος του καουτσούκ είναι αρκετό για να ρίξει 25-30 μέτρα. Όταν αλιεύετε από ένα σκάφος, δεν είναι απαραίτητο περισσότερο. Κάνω την καλωδίωση έμφαση-αργή, άνιση: τράνταγμα με το άκρο της περιστροφής - παύση - πίσω. Μερικές φορές δουλεύω με έναν κύλινδρο, κινούμενος με το δόλωμα με αιχμηρές, διαφορετικές περιστροφές της λαβής.
Το κύριο πλεονέκτημα της σφραγισμένης σιλικόνης είναι το φυσικό της παιχνίδι. Μετά την εκτόξευση, ο δονητής πέφτει σιγά-σιγά, υπενθυμίζοντας τον αρπακτικό άρρωστο ψάρι. Η στροφή του πηνίου - και έρχεται στη ζωή, η ώθηση με την κορυφή - τρέμει, προσπαθεί να κολυμπήσει. Ποιο "κακό" αρνείται εύκολη λεία;
Σε βάθη μεγαλύτερα των 2 μέτρων, τοποθετώ μικρότερα δόλωμα σιλικόνης σε ελαφριά (3-4 γραμμάρια) κεφάλια. Αυτό καθιστά δυνατή την αύξηση της ταχύτητας καλωδίωσης και ταχύτερη "διάσπαση" του λάκκου. Ο ενεργός λοβός τρώνε με ανυπομονησία το "καουτσούκ" και όχι μόνο, αλλά και την πέρκα και την πέρκα. Εφαρμόζω την καλωδίωση, τόσο ομοιόμορφη όσο και κλασική, που βγήκε (αν ο πυθμένας δεν έχει χόρτο).

Wobblers Malas - χρωματισμός είναι όλα

Παγκόσμια δολώματα επιφανείας με βάθος μέχρι 10 εκ. Πλέουν καλά: στην περιοχή χύτευσης δεν είναι κατώτερα από το μέσο βάρος των "ταλαντωτών". Παίζουν ελκυστικά: είναι ικανά να "στρέψουν" 120 βαθμούς σχεδόν στη θέση τους. Ιδανική για ρηχικές εκβολές ποταμών και μικρά ποτάμια. Δουλεύουν από την άνοιξη έως τα τέλη του φθινοπώρου για το λούτσικο και την πέρκα. Το καλοκαίρι, ο θηρευτής ανταποκρίνεται καλύτερα στα όξινα χρώματα (κίτρινο-πράσινο γάμμα), το φθινόπωρο - προτιμά τις φυσικές αποχρώσεις.

Ο Μάλας συνήθως κινείται με τρεις τρόπους:
1. Ομοιόμορφα - περιστρέφοντας το πηνίο σε μεσαία ταχύτητα.
2. "Φίδι" - καλωδίωση ζεύγους ηφαίστειου περπατώντας τον σκύλο (σε λέβητες καμπύλης).
3. Στρέψτε το άκρο της ράβδου περιστροφής. Αν δείξετε την κορυφή προς τα επάνω, το τρεμόπαιγμα συμπεριφέρεται σαν ποπ. Η αλιεία στην επιφάνεια είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή - ο θηρευτής εξέρχεται, κεριά, μια θάλασσα από πιτσίλισμα.

Ειλικρινά, δεν έκανα φίλους με τους "μάλες" αμέσως. Στη συγκρατημένη μου συλλογή δελεαστών, πεθαίνουν πέντε νεκρούς βαλβίδες διαφορετικών χρωμάτων (απομιμήσεις προϋπολογισμού Κοσαδάκκα) που έπεφταν νεκρό βάρος, μερικές φορές ήταν τσιμπήματα, αλλά ήταν τυχαίες. Η κατάσταση άλλαξε μετά από μια αξέχαστη αλιεία στις εκβολές του Gorky, όπου ο φίλος μου Ιβάν με τράβηξε στις αρχές Ιουλίου.
Για δύο σε 4 ώρες πιάσαμε 28 pikes (0.5-2.5 kg) και από πενήντα κούρσες (200-400 g). Σχεδόν κάθε θέση έφερε ψάρια. Οι Pikes "βγήκαν" στο wobbler από διαφορετικές πλευρές, οι κούρσες τον συνοδεύουν στο σκάφος σε πακέτα. Πολλές φορές στα tees εμφανίστηκαν αμέσως δύο "ριγέ". Ήταν ψάρεμα! Μετά από αυτήν, πίστευα στους "μάγους".
Και το πιο σημαντικό: αποκλειστικά κίτρινο-πράσινο θέλγητρα με μαύρες κουκίδες στις πλευρές εργάστηκαν (δείτε φωτογραφία), τα αρπακτικά ζώα δεν ανταποκρίθηκαν σε άλλους χρωματικούς συνδυασμούς.

Έτσι, αγαπητοί εραστές, σας παρουσίασα τα καλοκαιρινά μου αγαπημένα της εποχής του 2018. Αν ψάχνετε σε ρηχά νερά, πηγαίνετε στις εκβολές του εδάφους του Κρασνοντάρ, δοκιμάστε τις. Νομίζω ότι δεν θα αποτύχουν. Καλή τύχη και καλή τύχη στις λίμνες!

Send