Αν δεν είναι δυνατό να αγοράσετε ένα μη αυτόματο δρομολογητή για ένα συνεργείο, μπορείτε να κάνετε μια επιλογή προϋπολογισμού από έναν παλιό μηχανισμό άλεσης και ένα τσοκ τρυπάνου. Φυσικά, από την άποψη της κατασκευής, ένα τέτοιο σπιτικό προϊόν είναι σε πολλές περιπτώσεις κατώτερο από το εργοστασιακό μοντέλο. Αλλά, όπως λένε, για την έλλειψη του καλύτερου για ψάρια ψαριών και ψαριών.
Πιθανόν δεν αξίζει να αγοράσετε έναν μύλο ειδικά για να φτιάξετε ένα χειροκίνητο εργαλείο φρεζαρίσματος. Αλλά εάν έχετε έναν παλιό μηχανικό λειαντήρα, ο οποίος σπάνια χρησιμοποιείτε, τότε μπορεί να δαπανηθεί "σε βάρος". Λοιπόν, μια κασέτα έκκεντρου από ένα τρυπάνι μπορεί να αγοραστεί στην αγορά εάν δεν είναι διαθέσιμη.
Τα κύρια στάδια της εργασίας
Πρώτα απ 'όλα, ο τσοκ από το ηλεκτρικό τρυπάνι πρέπει να "προσαρμοστεί" στον μύλο, συγκολλώντας το παξιμάδι στην πίσω πλευρά. Για να αποφύγετε ένα μεγάλο κτύπημα κατά τη λειτουργία, το περικόχλιο πρέπει να συγκολληθεί όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφα.
Για να το κάνετε αυτό, εισάγουμε πρώτα ένα μικρό τμήμα μίας καρφίτσας κατάλληλης διαμέτρου μέσα στο σφιγκτήρα τρυπανιού, στη συνέχεια στερεώστε το με "έκκεντρα", και στη συνέχεια απλά τυλίξτε και καραμελάξτε το ίδιο το περικόχλιο. Μετά τη συγκόλληση, ξεβιδώστε τον πείρο.
Στη συνέχεια, η τροποποιημένη κασέτα πρέπει να αγκυροβοληθεί με το μύλο. Για να το κάνετε αυτό, απλά τυλίξτε το παξιμάδι στον άξονα του γραναζιού και σφίξτε καλά.
Δύο μικρά τεμάχια πρέπει να κοπούν από ένα χαλύβδινο σωλήνα διαμέτρου 32 mm, στον οποίο πρέπει να συγκολληθούν δύο ροδέλες. Στα δύο μέρη που προκύπτουν, ανοίξτε οπές με τρυπάνι 10 mm για πείρους M10.
Στο τελευταίο στάδιο της εργασίας, παραμένει μόνο η συναρμολόγηση ενός σπιτιού φρέζας - γι 'αυτό, ο μύλος πρέπει να "τοποθετηθεί" στους οδηγούς με μια σόλα.
Για μια λεπτομερή διαδικασία κατασκευής και συναρμολόγησης ενός ηλεκτρικού εργαλείου, δείτε το βίντεο στην τοποθεσία.
